Zeehond Irene
In de buurt van Rotummeroog meldde de bemanning van het schip De Harder van de Waddenunit (onderdeel van het ministerie van Landbouw, Natuurbeheer en Voedselkwaliteit) een zeehond. Het was een jonge grijze zeehond verstrikt in een visnet. Het net zat strak om de nek.
De bemanning wist het dier te bevrijden. Maar de wond was erg diep en bloedde hevig. Na overleg met het Zeehondencentrum namen ze de zeehond mee naar de Eemshaven. Daar stonden wij klaar om Irene op te vangen.
De zeehond was een vrouwtje van ongeveer een half jaar oud. Bijzonder aan dit dier was dat ze een tracking device bij zich droeg op haar rug. De zender was in de winter daarvoor op Helgoland door een internationaal onderzoeksteam geplaatst en via satelliet heeft het onderzoeksteam de zeehond steeds kunnen volgen. De zender had niets met de verstrikking te maken.
Leven op open zee
Voor een jonge zeehond had ze al een flinke afstand gezwommen. Op de kaart, die was gemaakt aan de hand van het signaal van haar zender, is goed te zien dat Irene de voorgaande twee weken vooral rondom de Doggersbank had gezwommen. De Doggersbank is een ondiep gebied midden in de Noordzee. Het is er maximaal 35 meter diep en ruim 200 kilometer ten noorden van de Nederlandse Waddeneilanden.
We waren verrast dat zo’n jonge zeehond zo lang op open zee blijft! De Doggersbank is een goede plek voor zeehonden. Door het relatief ondiepe water kunnen ze er goed jagen. De Doggersbank steekt wel 25 meter boven de omliggende zeebodem uit en is op bepaalde plekken maar 15 meter diep. Maar er wordt daardoor ook veel gevist door mensen. Dat brengt het het risico van verstrikking met zich mee.
Irene’s herstel
De eerste periode in de opvang is altijd onzeker. Vooral als het gaat om zeehonden met ernstige verwondingen, zoals Irene. Ook had ze last van wormen die veel schade kunnen aanrichten. Het herstel ging traag. Na elf dagen werd Irene naar het buitenbad verhuisd.
In het begin werd er geprobeerd om de zender niet te verwijderen. Dit soort data is namelijk ontzettend interessant. Op gegeven moment was het toch nodig om de zender van Irene haar rug af te halen. Het zat namelijk erg in de weg bij de behandeling van de wond in Irene haar nek.
Vrijgelaten zonder zender
De zender zat vastgeplakt aan haar vacht. Om hem weg te halen, werd er een stukje weggeschoren. Na twee maanden herstel was Irene er klaar voor om vrijgelaten te worden. Maar de vacht was nog niet weer lang genoeg om de zender terug te plaatsen. Op een andere plek zou Irene lijst kunnen krijgen van de zender. Omdat de gezondheid van een zeehond altijd voorop staat, is er daarom besloten om Irene zonder zender weer vrij te laten.
Helemaal gezond en aangesterkt (maar wel met een flink litteken aan haar nek door het visnet) werd ze vrijgelaten. Terug naar de zee. Terug naar haar thuis.