Grijze zeehond Scar was verstrikt geraakt in een net. Hij was ongeveer twee maanden oud toen hij bij ons binnen werd gebracht. Uit het onderzoek van onze collega naar verstrikkingen bij zeehonden blijkt dat jonge grijze zeehonden het vaakst verstrikt raken. Op deze leeftijd zijn ze namelijk erg nieuwsgierig. Niet alleen naar andere dieren. Ook naar rondslingerend afval, zoals visnetten of touw. Eenmaal verstrikt geraakt, lukt het vaak niet om zelf weer los te komen.
Gevolgen van verstrikking
Tijdens de intake van Scar werd het net en touw losgeknipt. Het zat strak om hem heen gebonden, maar had gelukkig nog geen hele diepe wonden veroorzaakt.
Ontsteking in het bot
Na een paar dagen werd het duidelijk dat Scar zijn linker voorflipper niet wilde gebruiken. Dat betekent vaak dat het pijn doet. In dit soort gevallen maken onze dierenartsen röntgenfoto’s om erachter te komen wat er aan de hand is. Maar deze foto’s lieten geen opvallende afwijkingen zien, waardoor het antwoord nog even op zich liet wachten.
Op de tweede reeks röntgenfoto’s zagen we tekenen van ontstekingen in het bot. Om de ontsteking tegen te gaan, werd er een andere behandeling ingezet voor Scar.
Kleine stapjes naar de Waddenzee
Bij dit soort patiënten duurt het herstel altijd wat langer. Bij Scar was dit geen uitzondering. Zijn herstel ging met ups-and-downs. Zo is hij na onverwacht gewichtsverlies teruggeplaatst naar phase 1. In zo’n binnenbad kunnen die dierenartsen zien of zijn gewichtsverlies een medische oorzaak heeft of niet.
Het duurde bijna een maand voordat het beter met hem ging. Maar ook trage verbetering is een stap vooruit. Dankzij de goede zorg was Scar er na vier maanden weer klaar voor om vrijgelaten te worden. Terug naar de Waddenzee. Daar waar hij thuis hoort.