In de middag werd er op het strand van Terschelling een zeehond gemeld, die roerloos aan de vloedlijn lag. Twee ervaren zeehondenwachters ging op de melding af. Hier was het vrij snel duidelijk dat het om een grijzezeehondenpup ging. Het dier was zo ernstig vermoeid en verzwakt, dat observatie geen mogelijkheid was. In samenwerking met de zeehondenwachters nam de strandingcoördinator het besluit om de pup direct naar de opvang te brengen. Het Zeehondencentrum vermoedt dat de pup door de harde wind en het hoge water van de Engelschhoek is afgewaaid en zo de moeder is kwijtgeraakt.

In de opvang kreeg het vrouwtje de naam Winter. Het centrum vernoemt dit jaar de pups naar verschillende winterdieren, waarbij de medewerkers hun favoriete naam mogen insturen. Winter haar navelstreng is nog aanwezig, waardoor de dierenartsen haar schatten op tussen de twee en vier dagen oud. Ze weegt krap aan 13,5 kilogram. Grijze zeehonden krijgen nu hun pups en moeders hebben maar 2,5 week tijd hun pups te voeden. In die korte periode groeien de pups enorm snel, van 10 kilo bij geboorte naar soms wel 50 kilo als de moeder ze verlaat. Daarom is het essentieel dat zeehondenmoeders en -pups de rust en ruimte krijgen die ze dit jaar nodig hebben.

Is er wel twijfel over de gezondheid van een zeehond, dan kan er altijd gebeld worden met 144. Zij zullen dan doorverbinden met het centrum dat in dat gebied actief is. De centra sturen dan zeehondenwachters op de melding af om te beoordelen wat er aan de hand is en rust te creëren om de zeehonden heen. Zeehondenwachters zijn actief sinds het in 2020 getekende Seal Agreement. De bedoeling van het akkoord is om problemen voor zeehonden te voorkomen en daarmee het aantal dat in de opvang terecht komt te verlagen.