Zeehond gered uit aardappelnet
Vandaag werd een ernstig verstrikte gewone zeehond gevonden op Schiermonnikoog. Het dier had zich compleet in een aardappelnet omwikkeld en wonder boven wonder leefde de zeehond nog. Zeehondenwachter Theun Talsma kon het slachtoffer bevrijden. Opvang was gelukkig niet nodig. Dit geval versterkt voor Zeehondencentrum Pieterburen het beeld dat het aantal verstrikkingen bij zeehonden door afval in zee toeneemt.
Strandgangers op Schiermonnikoog werden vanochtend geconfronteerd met een schrijnend beeld. Er lag een verstrikte zeehond aan de vloedlijn, compleet omwikkeld door een zak van nettenstof. Dankzij de zak, bedoeld voor aardappels, werd het arme dier ernstig belemmerd in zijn bewegen en jagen. Zo kon hij zijn bek moeilijk openen en ook het gebruik van zijn flippers was beperkt. Er kwamen meerdere meldingen over het dier binnen bij lokale zeehondenwachter Theun Talsma. Theun ging op de melding af. Wonder boven wonder bleek de zeehond nog te leven en kon Theun het slachtoffer bevrijden. Gelukkig had het dier geen diepe verwondingen overgehouden aan de verstrikking en was opvang niet nodig. De zeehond ging ook snel weer te water.
Het aantal meldingen van verstrikte zeehonden neemt toe
Dierenarts en onderzoeker Anna Salazar–Casals geeft zelf aan: “Een jaar geleden hebben we een wetenschappelijk artikel gepubliceerd waaruit blijkt dat het aantal verstrikte zeehonden toeneemt in Nederland. Het voorbeeld van vandaag laat maar weer zien hoe schrijnend de toestand van een dier kan worden door een dergelijke verstrikking. Gelukkig was er in dit geval een getrainde zeehondenwachter van Zeehondencentrum Pieterburen in staat om het dier op veilige wijze te bevrijden. Daarentegen is bevrijding een uitzondering, vele andere dieren overleven dit soort verstrikkingen niet. Het laat zien hoe belangrijk het is om vervuiling van de zee te verminderen en verstrikte dieren zo snel mogelijk te helpen.”
Afval in natuur
Afval zorgt voor grote problemen in de natuur, niet alleen voor zeehonden. Nieuwsgierige dieren gaan op onderzoek uit en raken dan verstrikt met hun poten, kop of snuit. Door de verstrikking zijn ze niet in staat om te jagen, waardoor zij verzwakt raken en uiteindelijk verhongeren. Het Zeehondencentrum wil nog eens benadrukken dat het merendeel van deze slachtoffers niet gered kan worden, omdat omstandigheden het niet toe laten dichtbij hen te komen. Het is van groot belang om bewustwording te creëren voor deze problemen, aangezien de mens hier direct voor verantwoordelijk is.