Endoscopie bij een gewone zeehond

De eerste keer was hij een typische patiënt: hij had last van longwormen en van ademhalingsproblemen. We zijn ervaren in het opvangen van longwormpatiënten en met de juiste medische hulp was hij er snel weer bovenop. Hij kreeg de naam Destructor, omdat hij erg fel was naar onze verzorgers tijdens deze eerste opvangperiode. Het is en blijft een roofider natuurlijk. Gelukkig kon hij snel weer worden vrijgelaten.

Een paar maanden later kregen we een melding van onze zeehondenwachter in Noordwijk. De melding betrof een zeehond verstrikt in vislijnen. Zeehondenwachter Kees Kooimans kon het dier van een paar vislijnen bevrijden, maar deze hadden diepe wonden achtergelaten. Ook had Kees het vermoeden dat de zeehond een vishaak had ingeslikt. En dus werd het dier naar het Zeehondencentrum gebracht. Eenmaal hier konden we aan de tag in een van zijn achterste flippers zien dat het om zeehond Destructor ging. Van zijn felle gedrag was niet veel over.

Er werden röntgenfoto’s gemaakt van Destructor. En helaas had Kees gelijk: Destructor had een vis ingeslikt waar een vislijn met meerdere haken aan vastzat. Op de foto’s was te zien dat er tot diep in de slokdarm haken zaten. De dierenartsen moesten snel beslissen wat de beste vervolgactie was en wat Destructor zijn kans op herstel was. De haken hadden de slokdarm niet doorboord, waardoor de kans op herstel voor Destructor zeer groot was.

Dezelfde dag om 23.00 uur ’s avonds stonden de dierenartsen in de operatiekamer. Ze hadden de hulp ingeschakeld van gastro-enteroloog Klaas van der Linde en verpleegkundige Nynke Vennema-Zwaagstra. De vishaken moesten verwijderd worden door middel van een endoscopie. Met een klein cameraatje en een grijpertje gaat de dierenarts via de mond en keel in de slokdarm van de zeehond.

Via de camera hebben ze beeld en met de grijper kunnen de haken verwijderd worden. Door deze methode te gebruiken hoeft een zeehond niet geopereerd te worden. Een operatie brengt altijd extra risico’s met zich mee. De dierenartsen voerden de endoscopie succesvol uit en beide haken waren verwijderd. Na afloop van de ingreep werd Destructor naar de intensive care gebracht om hier verder uit te rusten.

In het begin had Destructor intensieve hulp nodig (fase 1). Er was flinke schade aan zijn slokdarm en dat zorgt voor moeite met eten. Na een maand kon hij weer zonder hulp vis eten. Groen licht om hem naar een groter bad te verplaatsen dus. Vanaf dat moment ging het snel en na een verblijf van ongeveer 1,5 maand was Destructor er klaar voor om weer terug naar de Waddenzee te keren. Daar waar hij thuis hoort.