Een premature zeehond in de opvang
Zeehond Pupart was een te vroeg geboren zeehond die werd gevonden bij Vliehors op Vlieland. Hij woog amper 7 kilo bij binnenkomst in het Zeehondencentrum. Gemiddeld is het geboortegewicht van een pup zo’n 8 kilo. Ook had hij zijn witte ‘babyvacht’ nog. Deze vacht noemen we lanugo. Normaal verliest een gewone zeehondenpup deze vacht al in de baarmoeder. Pupart was dus te vroeg geboren.
De pup werd door zeehondenwachter Willem geobserveerd. Helaas was er geen teken dat er nog een zeehondenmoeder in de buurt was. Pupart was te jong om voor zichzelf te zorgen en werd daarom naar het Zeehondencentrum gebracht.
Net als bij mensen, zijn te vroeg geboren zeehonden erg kwetsbaar. Er kan nog van alles misgaan. Het kan bijvoorbeeld zo zijn dat de darmen nog niet goed ontwikkeld zijn en het eten daardoor niet goed kunnen verwerken.
Gedrag van zeehondenpups
Pupart was bij binnenkomst erg klein. Hij had daarom veel rust nodig. Hij deelde een verblijf met één andere pup: Zoom. Ondanks zijn grootte, liet Pupart wel veel van zich horen! Het was een luidruchtige pup.
Pups sabbelen veel bij en aan elkaar. Op deze leeftijd zouden ze melk van hun moeder krijgen. In plaats daarvan krijgen ze bij ons zalmpap. Pupart kreeg dit zo’n vier keer per dag. Omdat Pupart zo klein was kon hij nog niet veel eten. Daarom gaven de verzorgers vaker zalmpap in kleinere porties. De porties groeiden samen met Pupart. Uiteindelijk kon hij hele vissen eten.
Jaaginstinct van een zeehond
Na twee maanden groeien en aansterken, was het tijd voor zeehond Pupart om terug te keren naar de Waddenzee. Wanneer een zeehondenpup wordt vrijgelaten, moet hij vanaf dan zelfstandig jagen en eten. Het instinct neemt het dan over.
Dit gebeurt in de natuur ook; een moeder blijft maar vier weken bij haar pup en gaat dan weg. In deze maand leert een pup niet van zijn moeder hoe hij op vis moet jagen. Dit is een natuurlijk instinct dat zeehonden hebben. Het jagen kreeg hij dan ook snel onder de knie.
Tweede keer opvang voor zeehond Pupart
Maar een paar maanden na de vrijlating kwam er een melding uit Den Haag. Het ging om een zeehond met meerdere kleine wonden en een diepe snee onder zijn kaak. De zeehond had een nummer in zijn flipper. Daaraan konden we zien dat het Pupart was. Het was onduidelijk hoe hij de wond heeft gekregen.
Dierenambulance Den Haag bracht Pupart naar Pieterburen en daar kreeg hij eerste hulp. We hebben zijn wonden goed schoongemaakt en verzorgd. Pupart was een beetje verzwakt. Zijn gewicht lag onder de 20 kilo en dat was aan de lichte kant voor zijn leeftijd.
Eind goed, al goed
Het herstel van Pupart ging in het begin erg moeizaam. Hij reageerde niet goed en hield zijn eten niet binnen. Na een paar dagen begon hij op te knappen en in de weken daarna ging het steeds beter met hem. Het lukte hem om zelf te eten, zo kwam hij erg veel aan. Dit is belangrijk voor een zeehond, want zo bouwt hij reserves op voor als hij weer de zee in mag. Na een herstel van twee maanden werd Pupart met een genezen wond weer vrijgelaten. Eind goed, al goed!
